Η διαφορά μεταξύ ιλίγγου και ζάλης είναι ότι η ζάλη χαρακτηρίζεται από λιγότερο ειδικά συμπτώματα, όπως η απώλεια ισορροπίας, ενώ ο ίλιγγος δημιουργεί μία αίσθηση περιστροφής στον ασθενή, παρότι αυτός είναι ακίνητος.

 

Πολλές φορές η ζάλη είναι αποτέλεσμα του ιλίγγου.

Αν και πολλές φορές η ζάλη μπορεί να συνοδεύεται από αίσθημα ναυτίας ή τάσης για έμετο, εντούτοις συχνά υποχωρεί τελείως ή εν μέρει, όταν ο ασθενής ξαπλώσει.

​

Που όμως μπορεί να οφείλεται η ζάλη ?

Η ζάλη μπορεί να προέρχεται από το πεπτικό σύστημα και να οφείλεται σε κάποιο ερεθισμό του στομάχου.

Στην περίπτωση αυτή μπορεί να συνοδεύεται από ναυτία.

Επίσης ένα μεγάλο ποσοστό ασθενών που υποφέρει από χρόνια ζάλη, σχετίζεται άμεσα με κάποιες μορφές αγχωδών διαταραχών (κρίσεις πανικού).

Άλλα αίτια που μπορεί να οφείλεται η ζάλη είναι: η ζέστη, η υπόταση, η αναιμία, η αφυδάτωση, οι θυρεοειδοπάθειες, οι λοιμώξεις, η έλλειψη βιταμινών Β, οι οφθαλμολογικές παθήσεις,  οι φλεγμονές του εσωτερικού αυτιού, η εγκυμοσύνη και ορισμένες φαρμακευτικές θεραπείες, όπως τα αντιυπερτασικά και τα διουρητικά φάρμακα.

 

Από την άλλη πλευρά, ο ίλιγγος είναι πιο θορυβώδης σημασίας σύμπτωμα. Μάλιστα αποτελεί μια από τις συχνότερες αιτίες επίσκεψης ασθενών στο νοσοκομείο ή στο ιατρείο.

Το πιο κοινό αίτιο ιλίγγου είναι η λαβυρινθίτιδα που προκαλείται από ιογενή λοίμωξη του εσωτερικού του αυτιού από ένα κρυολόγημα ή από γρίπη.

Παρότι ο ίλιγγος μπορεί να παρουσιαστεί τόσο τους άνδρες όσο και τις γυναίκες κάθε ηλικίας, εντούτοις έχει παρατηρηθεί πως άτομα με ιστορικό αρτηριακής υπέρτασης, σακχαρώδους διαβήτη, αγγειακής νόσου, καπνίσματος, τραύματος κεφαλής ή ψυχιατρικών παθήσεων,  έχουν μεγαλύτερη πιθανότητα να παρουσιάσουν επεισόδια ιλίγγου.

 

Άλλα αίτια που προκαλούν ίλιγγο μπορεί να είναι για παράδειγμα η πολύωρη παραμονή στον ήλιο, το κάπνισμα, ο θόρυβος, η κατανάλωση αλκοόλ και οι παρενέργειες μίας φαρμακευτικής αγωγής.

Ωστόσο υπάρχουν και αρκετές παθολογικές καταστάσεις οι οποίες εκδηλώνουν ως σύμπτωμά τους τον ίλιγγο.

Τέτοιες παθήσεις είναι:

• το αυχενικό σύνδρομο,

• οι διαταραχές του θυρεοειδούς,

• οι τραυματισμοί στο κεφάλι,

• οι παθήσεις των ματιών,

• οι διαταραχές της πίεσης,

• οι αγγειοπάθειες,

• η αιθουσαία νευρίτιδα ή λαβυρινθίτιδα,

• το ακουστικό νευρίνωμα, (μια καλοήθης υπερπλασία των κυττάρων του ακουστικού νεύρου),

• η νόσος του Meniere,

• η σκλήρυνση κατά πλάκας,

• τα αγγειακά εγκεφαλικά επεισόδια,

• οι όγκοι του οπίσθιου κρανιακού βόθρου.